رسانه خبری شهرستان قروه

یادداشت/

بازی های قدیمی شب نشینی های پاییزی جای خود را به شبکه های مجازی داده اند / گوشی را خاموش کن و لبخند بزن

در سال هایی نه چندان دور، شب نشینی های پاییزی همراه با بازی های محلی بود اما این شب ها شبکه های مجازی و بازی های رایانه ای جای گرمای همصحبتی با بزرگترها را گرفته اند.

به گزارش خبرنگار سراب خبر، در سال هایی نه چندان دور شب های پاییزی همراه بود با نشستن در کنار کرسی های گرم  و همصحبتی با پدربزرگ ها و مادر بزرگ ها که در این میان یا سرگرم شنیدن قصه های شیرین آنان می شدیم و یا با جوراب بازی و شاه وزیر و ... تا پاسی از شب خنده کنان از بودن در کنار دیگران لذت می بردیم.

آن شب ها مردم که از کار طاقت فرسای کشاورزی و دامداری و باغبانی و ... فارغ شده بودند  شب نشینی های خود را شروع می کردند و بعد از صرف چای و تنقلات و ... صاحب خانه و مهمان خود را آماده « جوراب بازی» می نمودند.

دور یکدیگر حلقه می زدند و دو تیم را تشکیل می دادند و یک نفر شیر یا خط می کرد و شروع کننده بازی مشخص می شد.

تیم شروع کننده یک نفر ماهر را انتخاب می کرد و این فرد سکه کوچکی را در کف دستش پنهان می کرد و دستش را زیر جوراب ها برده و یکی یکی آن ها را می گرداند، سپس تیم ناظر باید مکان سکه را در زیر جوراب حدس میزد.

با هم مشورت می کردند و پس از جمع بندی نظرات یک نفر از آن ها انتخاب شده جوراب ها را «پُر یا پوچ» می کرد و  زندگی به گونه ای بود که مردم سرمای ان شب های پاییز را با خنده و اشتیاق با هم بودن گرم و لذت بخش می نمودند، اما شب های پاییزی که اکنون سپری می شود شیوه ای جدید به خود گرفته است.

دیگر از کرسی ها و نشستن های دور هم خبری نیست، این شب ها مردم روی مبل هایی می نشینند که زیر آن فرشی برای نشستن نیست و سرامیک های رنگارنگ جای فرش های خوش نقش را گرفته اند.

کودکان نمی دانند جوراب بازی چیست!! و با یک تبلت صداهایی چون دیشششش، دیشششش و یا گل گل زدم از حنجره های خود بیرون می زنند،بابابزرگ ها و مادر بزرگ ها در گوشه هایی از خانه نشسته اند و انگار حرفی برای زدن ندارند و فقط تماشاگر سرگرمی های فرزندان خود هستند، پدر ها و مادر ها گروه های تلگرام و وایبر را برای هم تشریح می کنند و بیشتر بحث های آنها اضافه کردن همدیگر به گروه های شبکه های مجازی است و شاید می توان گفت همگی فراموش کرده اند که روزگاری نه چندان دور همان مادربزرگی که در گوشه اتاق سکوت کرده است داستان هزار و یک شب را برایشان زمزمه می کرد و همان پدربزرگی که چشمانش خیره بر نگاه بی مهر فرزندان است نوازش های عاشقانه اش را نثار فرزندان می نمود.

این شب ها همگی فراموش کرده ایم که دقایقی خوب است گوشی های همراه خود را خاموش کنیم و به دیگران لبخند بزنیم!!

این شب ها پیشرفت علم و تکنولوژی ما را به جایی رسانده است که گاهی فراموش می کنیم کودکان ما نیاز به توجه ما دارند.

گاهی فراموش می کنیم اینکه فرزند 5 ساله ما از جنگ با ستارگان صحبت می کند و یا خود را به جای بت من و سرباز کلش به حساب می آورد تاوان بی توجهی ها و بی مسئولیتی های ما را می دهد و هیچوقت یاد نگرفته است که محبت پدر و مادر را جایگزین نداشته های خود سازد.

آری، این شب های پاییزی ،شب پاییزی نیست.

برچسب ها :

نظرات کاربران :

دیدگاه های ارسالی شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

نام	*
کد امنیتی