رسانه خبری شهرستان قروه

کنگره 5400 شهید استان کردستان

سرگذشت دایی و خواهر زاده ای که شناسنامه هایشان را دستکاری کردند / وقتی عشق به یک اندازه باشد

در راستای گرامیداشت یاد و خاطره 5400 شهید استان کردستان و با هدف معرفی شهدای شهرستان قروه امروز می خواهیم سرگذشت دایی و خواهر زاده ای را مورد بررسی قرار دهیم که تنها 10 روز دوری یکدیگر را تحمل کردند.

به گزارش خبرنگار سراب خبر، در آستانه برگزاری کنگره بزرگ 5400 شهید استان کردستان امروز درخدمت جعفر کاوه یکی از فرماندهان سپاه پاسداران شهرستان های قروه و بیجار در سال های نه چندان دور هستیم تا از برادر و خواهر زاده شهید ایشان بیشتر بشنویم.

ماجرای دلدادگی دایی و خواهر زاده دانش اموزی که تنها 10 روز اختلاق سن چه در روز تولد و چه در روز شهادت داشتند؛ شهید ابراهیم کاوه و شهید حمیدرضا معظمی .

شهید ابراهیم کاوه که بود ؟ و چه خصوصیاتی داشت؟

به نام خدا ، شهید ابراهیم کاوه فرزند احمد متولد سال 49 بودند که در سن و سال بسیار پایینی به جبهه اعزام شدند و شهید شدند.

ما در خانه 6 برادر بودیم و یک خواهر و بنده در اواخر سال 59 در بسیج ثبت نام کردم و مادرم رضایت داد بنده به بسیج بروم و به جبهه اعزام شوم.

اما زمانی که برادرم و خواهر زاده ام می خواستند به جبهه بروند خانواده ما خیلی تلاش کردند که آنها به جبهه نروند اما بالاخره با اصرار خودشان توانستند به جبهه اعزام شوند.

اخوی بزرگم به برادرم ابراهیم میگفت تو با این سن و سال و با این قد و قواره نمی توانی به جبهه بروی و سن و سالت نمی رسد و واقعا هم همینگونه بود و به انها اجازه حضور در جبهه را نمی دادند.

زمانی که برادرم و خواهر زاده ام قصد رفتن به جبهه داشتند شناسنامه های خود را دست کاری کردند و جالب اینجا بود که تنها تاریخ عددی ان را به سال 47 تغییر داده بودند و نمی دانستند که باید تاریخ حروفی را نیز تغییر دهند.

قبل از اعزام به جبهه یک روز من تازه از جبهه به مرخصی آمده بودم و ابراهیم امد و به من گفت می خواهم به جبهه بروم و من گفتم نمی گذارم او هم گفت داداشی به این بزرگی دارم اما نمی گذارد من به جبهه بروم و در خانه برای من تلاشی نمی کند

من به خانه امدم و به پدرم گفتم ابراهیم چه می گوید و چرا بحث می کند پدرم گفت با این قد و قواره می خواهد به جبهه برود اما همین که شما رفتید کافیست .

من هم گفتم توکل بر خدا اجازه بدهید بیاید او هم دوست دارد در جبهه باشد و بالاخره خانواده هم اجازه دادند.

به نقل از آقای شیخ جعفری همرزم شهید کاوه:

در قروه بودیم شهید نصیری که فرمانده بسیج بود اعلام کرد هر کس شناسنامه خودش را دست کاری کرده است به بیرون بیاید که برادرم و شهید معظمی به همراه جانباز رضا عسگری بیرون آمده بودند و فرمانده انها شهید نصیری بوسه ای بر پیشانی انها می زند و آنها به جبهه اعزام می شوند.

آیا در جبهه هم دایی و خواهرزاده در کنار هم بودند؟

خیر، شهید کاوه اعزام شد به جبهه سومار و شهید معظمی اعزام گردید به جبهه جنوب تیپ الغدیر.

نزدیک به 4 ماه شهید کاوه در جبهه سومار بود و از جبهه سومار برگشته بودند که به مرخصی بیایند که در طول مسیر به تیپ شهید افیونی رسیده بودند که برای درگیری به مریوان اعزام می شدند و شهید کاوه اولین نفری بوده است که به جمع انان می پیوندند و به مرخصی برنمی گردد و به مریوان می رود و در همان مریوان درگیری بین رزمندگان اسلام و ضد انقلاب رخ می دهد و همانجا به شهادت می رسد.

در این درگیری ضد انقلاب آنها را از بلندی قله مورد هدف قرار می دهند و شهید کاوه به سمت ضد انقلاب با فریاد الله اکبر خمینی رهبر حرکت می کند که مورد اصابت گلوله دشمن قرار می گیرد

لطفا از خصوصیات شهید کاوه بیشتر برای ما بگویید.

همیشه خنده رو بود و همیشه لبخند به روی لب داشت و در برنامه های فرهنگی و هنری و گروه های سرود سریش آباد خیلی فعال بود.

در ان دوران برای یکی از روحانیون در انتخابات مجلس تلاش می کرد و به روستاهای بسیاری می رفت

یک روز اخوی بزرگم به او گفت تو که انقدر تلاش می کنی خودت سنت به سن رای نرسیده است و اگر هم تلاش می کنی حداقل برای شخص دیگری تلاش کن چرا برای این روحانی تلاش می کنی؟ و او حرف عجیبی گفت, شهید ابراهیم کاوه گفت اگر این روحانی فردا تخلفی داشته باشد من می توانم به او بگویم چرا با لباس پیامبر چنین تخلفی می کنی اما اگر آن فرد دیگر باشد من چیزی نمی توانم بگویم .

همرزمان شهید نیز بسیار از او سخن می گویند، یکی از همرزمان شهید میگفت : وقتی در آموزشی جبهه نارنجک را اموزش می دادند و به صورت آزمایشی مربی نارنجک را در جمع بسیجی ها انداخت، شهید کاوه خود را به روی نارنجک پرتاب کرد تا مانع از آسیب دیدن همرزمانش شود.

همیشه به پشتیبانی از رهبری ما را سفارش می کرد و علاقه بسیاری به امام خمینی ره داشت .

لطفا از روز شهادت ایشان بگویید ، خانواده شما آن روزها در چه شرایطی قرار داشتند؟

پدر و مادر من از نظر مالی بسیار فقیر بودند و کارگری می کردند هم پدرم و هم مادرم تلاش زیادی داشتند و ان نان حلالی که بر سر سفره ما آوردند کار خودش را کرد و بچه ای به این پاکی و نجابت در خانواده ما رشد کرد و مایه سرافرازی شد برای همه ما

آن روز من تازه از روستای گزگزاره در اطرف شهرستان دهگلان به قروه برگشته بودم و نزدیک به 2 هفته بود که مرخصی نیامده بودم و وقتی به خانه رسیدم برادرهایم و خواهرم به خانه ما آمدند که ناگهان درب خانه زده شد .

من به مقابل درب خانه رفتم و بنده خدایی که امده بود بدون هیچ مقدمه ای گفت ابراهیم شهید شده است

خیلی سخت بود و خیلی ناراحت کننده بود که این خبر به ما رسید هر چند که این خبر برای ما تلخ بود و در واقعیت خبر ناگواری نبود.

ما مشغول اماده سازی مقدمات کار بودیم مادرم و خواهرم و خصوصا برادر بزرگم خیلی بی تابی می کردند و تقریبا در آن لحظه کسی که می توانست روحیه بدهد ما بودیم که شهادت را دیده بودیم و درک کرده بودیم و در آن روز ها از آنجایی که من خودم مجروح شده بودم درد بسیاری داشتم و بازوی راستم به شدت می لرزید .

وقتی عشق به یک اندازه باشد

چگونه شد که شهید حمیدرضا معظمی به شهادت رسید و آیا از شهادت دایی خود با خبر شد؟

اخوی دیگر من که معمم بود به همراه شهید معظمی به جبهه جنوب اعزام شده بودند و ما خواستیم آنها را به قروه و حداقل مراسم هفتم برادرم برسانیم

اخوی آقای محمدی پناه که فرمانده سپاه قروه بودند معاون هماهنگ کننده تیپ الغدیر بود و به همراه برادر خانمم یک یادداشتی از ایشان گرفتیم و رفتیم تا برادر و خواهرزاده ام را برگردانیم .

ما در داخل تیپ نشسته بودیم و قرار بود یک ساعت دیگر با یک ماشین برویم برای دیدن برادر و خواهر زاده ام که برگردیم .

ما در حال حرکت بودیم که بیسیم زده شد و ماشین توقف کرد و گفت ما باید برگردیم و نمی توانیم برویم و ما هر چقدر گفتیم که چیزی از مسیر نمانده است اما راننده گفت انها به تیپ می آیند دیگر نمی خواهد ما به آنجا برویم .

وقتی به تیپ آمدیم دیدم که برادرم انجاست اما خواهر زاده ام نیست که متوجه شدیم در مقابل سنگر به دلیل برخورد خمپاره زخمی شده است .

پیگیری کردیم و متوجه شدیم که با هلی کوپتر به تهران منتقل شده است اما در حالی که هنوز به تهران نرسیده بودند حمیدرضا نیز به مقام شهادت رسیده بود و اینگونه شد که تنها 10 روز پس از برادرم ابراهیم حمیدرضا نیز به شهادت رسید و جالب اینجا بود که آنها تنها 10 روز با یکدیگر هم اختلاف سن داشتند و ابراهیم 10 روز از حمیدرضا بزرگتر بود.

لطفا از خصوصیات زندگی شهید معظمی برایمان بگویید.

شهید معظمی پسر بزرگ خواهر بنده بود که در سختی و تلخی بسیاری بزرگ شده بود و بسیار دوست داشتنی بود .

شهید معظمی جثه دار و هیکلی بودند و به مسائل هنری علاقه زیادی نداشت اما ورزشکار خیلی خوبی بود و در خانه برای خود وزنه درست کرده بود و ورزش می کرد .

بسیار محجوب و بی سر و صدا و ساکت بود

با همان آرامشی که داشت صحبت می کرد و صحبت هایش به دل می نشست و همه او را دوست داشتند.

خیلی به بزرگ تر ها احترام می گذاشت و بسیار به مسائل دینی علاقه نشان می داد و فعال بود و در مساجد همیشه حضور داشت.

اولین نوه پدر و مادرم بود و ورد زبان همه ما حمیدرضا و حمید جان بود.

وقتی از اهواز به قروه آمدید و خبر شهادت شهید معظمی را آوردید چه شرایطی داشتید؟

آن روز خواهرم در حیاط خانه نشسته بود و ما برگشتیم و خواهرم که چشمش به من خورد شروع به گریه کرد و گفت چرا دست خالی برگشتید چرا حمید را نیاورده اید و من خیلی ناراحت شدم.

از انجایی که شهید به تهران منتقل شده بود تا امدن پیکر مطهر او به قروه زمان زیادی طول می کشید و وقتی من آن شرایط را دیدم همان روز به همدان رفتم و از انجا پیگری کردم و پیکر شهید را به قروه بازگرداندم.

 

راه بهار، بسته نیست

راه بهار، بسته نیست. هرگوشه اشارت چشمان پیرمیخانه، سجاده به سوی بهار می‏سازد. شال و کلاه کرده ‏ام تا از جاده خونین لاله‏ ها بگذرم.

می‏خواهم به جاده ‏ای بروم که در آن، علایم راهنمایی بندگی گذاشته‏ اند؛ جاده‏ای که با لبخند از آن گذشتید و من با وضو باید بگذرم. اکنون، می‏خواهم با طهارت کلامتان و استعانت شفاعتتان و نیت امامتان، وضو کنم.

---

---

برچسب ها :

کنگرهکنگره 5400 شهید استان کردستانقروهشهدای مظلوم کردستانشهدای کردستانسپاهبسیجابراهیم کاوهجعفر کاوهحمیدرضا معظمیشهید

---

نظرات کاربران :

دیدگاه های ارسالی شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

بیشتــر