رسانه خبری شهرستان قروه

بیکاری، معضلی که جوانان تحصیلکرده قروه ای با آن روبرو هستند

امروزه وقتی به سطح شهر میرویم با جوانانی روبرو می شویم که علی رغم داشتن تحصیلات دانشگاهی از نبود شغل ثابت رنج می برند.

به گزارش خبرنگار سراب خبر، وقتی عقربه های ساعت به عدد 4 نزدیک می شوند کم کم از خانه بیرون می آیند و به ابتدای چهارراه بوعلی می رسند، جایی که محل قرار آنها با سایر دوستانشان است.

یک گروه شاید 5 نفره که گروه های دیگری هم همانند آنها در سطح شهر و در محل های دیگری قرار ملاقات دارند اما زمانی که به محل قرار با هم می رسند همه به ناگاه وارد خیابان شریعتی می شوند و مسیر شریعتی به سمت بلوار سید جمال را قدم می زنند و از کارهایی که ان روز انجام داده اند می گویند و تا بخود می آیند می بینند که چند بار مسیر شریعتی به سید جمال را قدم زده اند و شاید تک تک سنگ فرش های پیاده رو را نیز شمرده باشند.

اما به راستی چرا؟

از هرکدام از این افراد اگر سوال کنید یا به تازگی لیسانس گرفته اند و یا دانشجو هستند و کمتر کسی دیده می شود که خارج از این مقوله قدم بزند، نه اینکه این افراد توانایی انجام کاری نداشته باشند، نه . بلکه این افراد تنها از جامعه بیکاران کشور هستند که دغدغه بزرگی به نام شغل ثابت را بر ذهن خود حمل می کنند و خانواده های انان نیز از این قضیه مستثنا نشده اند.

بیکاری، امروز درد بزرگی است که در سطح شهرستان قروه هر روز به میزان 2 تا 3 ساعت به تعداد شاید صدها هزار قدم شمرده نشده خودنمایی می کند.

قدم هایی که هیچ انگیزه ای برای آنها باقی نمانده است و در خیابان تنها با هدف دوری از یکنواختی محیط خانه حرکت می کنند.

جوانی که در لحظه ورود به دانشگاه با هزار امید و آرزو و صدها شوق بی پایان فرم های ثبت نام را پر می کرد امروز از حضور در دانشگاه پشیمان است و این پشیمانی در بند بند سخنانش موج می زند.

آیا مسئولین ما هیچ اقدامی نخواهند کرد؟

چرا باید فردی که تا دیروز او را آینده ساز می نامیدیم امروز به عنوان یک بیکار معرفی اش بکنیم؟

شهرستان قروه با وجود منابع غنی و نیز معادن و ظرفیت های بالای گردشگری می تواند خود یک شهر اشتغال زا حتی برای جوانان غیر بومی منطقه نیز باشد اما متاسفانه نه تنها اشتغال زایی مناسبی در سطح شهرستان وجود ندارد بلکه زمینه لازم برای ایجاد اشتغال پایدار نیز دیده نمی شود به گونه ای که اکثر افراد بیکار و تحصیل کرده این شهر مجبور هستند برای امرار معاش خود به خارج از شهر قروه و یا به شهر تهران مراجعه نمایند.

این درد بزرگی است که وقتی وارد میدان های میوه و تره بار تهران می شوی و با زبان کردی سخن می گویی تمامی کارگران حرف تو را می فهمند.

این درد  غیرقابل وصفی است که وقتی یک برج چند طبقه را در شهری مانند تهران می بینی و شاید می خواهی آدرس محله ای را از کارگران چنین ساختمانی بپرسی میبینی که همسایه قدیمی ات انجا کارگری می کند.

به راستی چرا باید وقتی از افراد بیکار مدارک تحصیلی انان را سوال می کنیم با ناراحتی از لیسانس گرفتن بی فایده خود سخن بگویند

برچسب ها :

نظرات کاربران :

دیدگاه های ارسالی شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

نام	*
کد امنیتی