رسانه خبری شهرستان قروه

محمد، تجلی زیبای بندگی و بعثت، شمیم عطر عاشقی

این روزها محمد این چله نشین لحظات عاشقی در این مامن دلدادگی است او که سالهاست از جهل مردم به دامان حرا پناه می برد و قصه شیدایی خویش با یار غار می گوید

به گزارش خبرنگار سراب خبر، ترنم یار بر تصویر دل نشسته است و گویی عصاره گیتی در عصری تبلور یافته که خرافه و خرافه پرستی، آبستن روزهای جهالتشان است. حول عظیمی رخ می نماید و پهنه دهشتناک سرزمین حجاز را ندای لاهوت در برمی گیرد. بر فراز کوه نور، هر چه هست نور است ؛ در شمالی ترین نقطه سرزمین خواب رفتگان و بر کرانه افق کوهی است به نام نور که در ژرفای آن و به بلندای یک قامت عشق، غاری است به نام حرا، تجلی هستی نموده است. او قرن هاست پاینده به نام عشق است و سرشار از عشق احمدی است. "حرا" حریم حرمت آشناست، "حرا" سرفصل تکلیف و نقطه آغازین عاشقی است، "حرا"  میعادگاه عزیز قریش است، "حرا" خلوتگاه اسرار احمدی است و بالاخره "حرا" تنها شاهد زمینی بعثت محمدی است.

... و آری ! این روزها محمد این چله نشین لحظات عاشقی در این مامن دلدادگی است او که سالهاست از جهل مردم به دامان حرا پناه می برد و قصه شیدایی خویش با یار غار می گوید. محمد تنها مکان حقیقت را همین کوه می داند و بس. او که به حق دریافته که مردمانش سالهاست رنگ گرفته اند و امت به خواب غفلت و بی خبری رفته است، فتنه و فساد عمومیت یافته، دنیا تیره است و خزان زده، خشکسالی معنوی است و قحطی حقیقت، پرچم گمراهی برافراشته و نشانه های هدایت فرسوده و چهره دنیا بر مردم عبوس. روزگاری که میوه اش فتنه و کارش آلوده، در دلهای مردمانش هراس و در کف هایشان شمشیر قرار دارد.

و در این آشفته بازار اعصار چه زیبا به تسکین رسیده است مولای عاشقی و مرید دلدادگی و چه آرام بر سریر سماوات اوج یافته این بنده زمینی.

اما گویی کسی ، چیزی ، نه شاید صدایی اما نه، نوری و حبابی این سکوت پر از صدا را می شکند. تمام غار را که نه تمام هستی را نور فرا می گیرد. محمد بر خویش می لرزد ... به ناگاه ندایی او را فرا می خواند «بخوان...» او از آنجایی که درس نخوانده بود پاسخ داد من توانایی خواندن ندارم. باز ندا آمد «بخوان...» و گویی محمد این بار تمام علم کائنات را می داند و در این هنگام آنچه را که در حقیقت دیباچه کتاب سعادت بشر است، خواند "به نام خداوند بخشنده مهربان ، بخوان به نام پروردگارت که انسان را از علق آفرید بخوان و پروردگارت کریم ترین کریمان است ، همان کس که به وسیله قلم آموخت "

آری آن ندای زیبا کلام حضرت یار بود که بر لسان فرشته وحی جبرییل امین جاری گشت تا محمد را با آن فراخواند و امین قریش را به کسوت نبوت مفتخر سازد. اما محمد هنوز بر خویش می لرزد او هراسان از کوه پایین می آید جماد و نبات او را سلام می دهند و تهنیت می فرستند و به احترامش تعظیم می کنند. به خانه می آید و خدیجه که سیمای رنگ پریده همسر را می بیند او را در جامه ای گرم پیچیده و کمی آرام می کند. همسرش خدیجه، اولین کسی است حقانیت حقیقت محضر نبوت را به مولای خویش تبریک می گوید و خود را ملازم و همراه همسر خویش می داند.

در آن روز "زمزم" زمزمه شادی داشت و "مروه" در تماشای صفای یار و "کعبه" در طواف فرشتگان ، که از حریم خدا محرمی به حرم پا نهاد که صفایش مروه و شعورش مشعر و عرفاتش عرفات را به شگفتی می نشاند. او از سمت صفا آمده بود و "سعی" بر وفا کردن به عهد ازلی داشت بعد از او "منا" مذبح منیت بود. او یاد داد که با سنگریزه های برائت، بت های درون و بیرون را "رمی" کنیم و عرفان عرفات را بیابیم او اندیشه ها را به ضیافت معرفت می برد و دل های عاشق را با پای "هروله" به سوی صحرای نیاز می کشاند.او در آن جغرافیای زمین ، راه تاریخ می گشود و چراغ خورشیدی را می آویخت تا راه ما را تا فرجام راهنما باشد و هنوز پس از قرنها حرا مامن دل شیفتگان است و محمد تابلوی زیبای بندگی و مبعث شمیم عطر عاشقی است.

پس سلام ساکنان زمین و سماوات بر او باد که مباهات آفرینش بود و راز خلقت کائنات.  

ان الله و ملائکة یصلّون علی النّبی یا ایها الذین آمنوا صلوا علیه و سلموا تسلیما؛ خدا و فرشتگان او به روان پاک پیامبر(ص)صلوات و درود می فرستد، شما هم ای اهل ایمان بر او صلوات و درود فرستید و به تعظیم به روان او سلام گویید و تسلیم او باشید».

عباس جلیلی

برچسب ها :

نظرات کاربران :

دیدگاه های ارسالی شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

نام	*
کد امنیتی