رسانه خبری شهرستان قروه

یادداشت

بیکاری ، معضلی که جوانان قروه ای با آن روبرو هستند/لیسانسه ها، تنها یک سریال نیست

یادش بخیر، آن روزی که به دانشگاه رفتی و آن روزی که اشتیاق شغل داشتی.

به گزارش خبرنگار سراب خبر، وقتی عقربه های ساعت به عدد 4 نزدیک می شوند کم کم از خانه بیرون می آیند و به ابتدای چهاراره بوعلی می رسند، جایی که محل قرار آنها با سایر دوستانشان است.

یک گروه شاید 5 نفره که گروه های دیگری هم همانند آنهاد در سطح شهر و در محل های دیگری قرار ملاقات دارند اما زمانی که به محل قرار با هم می رسند همه به ناگاه وارد خیابان شریعتی می شوند و مسیر شریعتی به سمت بلوار سید جمال را قدم می زنند و از کارهایی که ان روز انجام داده اند می گویند.

مثلا یکی از این افراد از خوابیدن دیشبش حرف می زند که تا ساعت 2 یا 3 بامداد مشغول تلگرام و اینستاگرام بوده است و پس از ان که خوابیده است حول و حوش ساعت 11 صبح از خواب بیدار شده و بعداز چند ساعت بیکاری و بی حوصلگی در خانه ساعت 4 بر اساس قرار قبلی به خیابان امده است، یا یکی دیگر از افراد این جمع  از سپری شدن ساعات طول روز با دیدن چند فیلم سینمایی و یا بازی کامپیوتری حرف می زند و در نهایت همه سخنان این جمع به انجا برمی گردد که بی هیچ هدفی تنها برای گذراندن ساعات روز به خیابان امده اند و تا بخود می آیند می بینند که چند بار مسیر شریعتی به سید جمال را قدم زده اند و شاید تک تک سنگ فرش های پیاده رو را نیز شمرده باشند.

اما به راستی چرا؟

از هرکدام از این افراد اگر سوال کنید یا به تازگی لیسانس گرفته اند و یا دانشجو هستند و کمتر کسی دیده می شود که خارج از این مقوله قدم بزند، نه اینکه این افراد توانایی انجام کاری نداشته باشند، نه . بلکه این افراد تنها از جامعه بیکاران کشور هستند که دغدغه بزرگی به نام شغل ثابت را بر ذهن خود حمل می کنند و خانواده های انان نیز از این قضیه مستثنا نشده اند.

بیکاری، امروز درد بزرگی است که در سطح شهرستان قروه هر روز به میزان 2 تا 3 ساعت به تعداد شاید صدها هزار قدم شمرده نشده خودنمایی می کند.

قدم هایی که هیچ انگیزه ای برای آنها باقی نمانده است و دیر خیابان تنها با هدف دوری از یکنواختی محیط خانه حرکت می کنند.

جوانی که در لحظه ورود به دانشگپاه با هزار امید و آرزو و صدها شوق بی پایان فرم های ثبت نام را پر می کرد امروز از حضور در دانشگاه پشیمان است و این پشیمانی در بند بند سخنانش موج می زند.

آیا مسئولین ما هیچ اقدامی نخواهند کرد؟

چرا باید فردی که تا دیروز او را آینده ساز می نامیدیم امروز به عنوان یک بیکار معرفی اش بکنیم؟

شهرستان قروه با وجود منابع غنی و نیز معادن و ظرفیت های بالای گردشگری می تواند خود یک شهر اشتغال زا حتی برای جوانان غیر بومی منطقه نیز باشد اما متاسفانه نه تنها اشتغال زایی مناسبی در سطح شهرستان وجود ندارد بلکه زمینه لازم برای ایجاد اشتغال پایدار نیز دیده نمی شود به گونه ای که اکثر افراد بیکار و تحصیل کرده این شهر مجبور هستند برای امرار معاش خود به خارج از شهر قروه و یا به شهر تهران مراجعه نمایند.

این درد بزرگی است که وقتی وارد میدان های میوه و تره بار تهران می شوی و با زبان کردی سخن می گویی تمامی کارگران حرف تو را می فهمند.

این درد  غیرقابل وصفی است که وقتی یک برج چند طبقه را در شهری مانند تهران می بینی و شاید می خواهی آدرس محله ای را از کارگران چنین ساختمانی بپرسی میبینی که همسایه قدیمی ات انجا کارگری می کند.

به راستی چرا باید وقتی از افراد بیکار مدارک تحصیلی انان را سوال می کنیم با ناراحتی از لیسانس گرفتن بی فایده خود سخن بگویند

راستی شما هم سریال لیسانسه ها را می بینید؟

برچسب ها :

نظرات کاربران :

دیدگاه های ارسالی شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

نام	*
کد امنیتی