رسانه خبری شهرستان قروه

فرمانده سابق گردان تکاوران لشکر 22 بیت‌المقدس کردستان:

شهیدان جواد کاکه جانی و کامران حسین پور جزء زبده ترین و چابک ترین نیروهای گردان تکاوران بودند

فرمانده سابق گردان تکاوران لشکر 22 بیت‌المقدس کردستان: هر وقت شور و شوق شهیدان جواد کاکه جانی و کامران حسین پور را در برپایی مراسم دعای توسل، کمیل و ندبه می دیدم، با خودم می گفتم: این دو نفر باید در معاونت فرهنگی فعالیت می کردند، ولی وقتی که زمان آموزش رزم می رسید، نظرم عوض می شد و از حضور این دو رزمنده ورزیده و چابک در میان نیروهای گردان تکاوران خوشحال می شدم.

به گزارش سراب خبر، فرمانده سابق گردان تکاوران لشکر 22 بیت‌المقدس کردستان گفت: از اولین روزهایی که وارد گردان تکاوران لشکر 22 بیت‌المقدس شدم با شهیدان جواد کاکه جانی و کامران حسین پور ارتباط عمیقی پیدا کردم. شهید کاکه جانی اذان گوی گردان بود و به واسطه چهره نورانی که داشت از همان اولین دقایق مهرش به دلم نشست و این ارتباط عمیق تر شد.

در طول 28 ماهی که با شهیدان جواد کاکه جانی و کامران حسین پور همکار و همرزم بودم، این دو شهید را بیشتر به عنوان چهره های فرهنگی گردان می شناختم؛ پیشتازی در انجام کارهای فرهنگی و هم چنین برپایی نماز جماعت و اجرای برنامه های مذهبی و تزریق روحیه ایثار و از خود گذشتگی از ویژگی های بارز این دو شهید گرانقدر بود. تکبیرهای شهید کاکه جانی هنگام ورزش هیچ گاه از ذهنم پاک نمی شود.

هر وقت که شور و شوق این دو شهید گرانقدر را در برپایی مراسم دعای توسل، کمیل و ندبه می دیدم، با خودم می گفتم: این دو نفر باید در معاونت فرهنگی فعالیت می کردند، ولی وقتی که زمان آموزش رزم می رسید، نظرم عوض می شد و از حضور این دو رزمنده ورزیده و چابک در میان نیروهای گردان تکاوران خوشحال می شدم. نیرو و قدرت جسمانی همزمان با چابکی و تیزی شهید کاکه جانی خارق العاده بود.

شهید کامران حسین پور علی رغم اینکه آر . پی . جی زن گردان بود، یکی از حرفه ای ترین راننده های گردان نیز محسوب می شد که در زمینه تعمیر ماشین نیز تبهر خاصی داشت و در بسیاری از موارد ماشین های گردان را به شخصه مورد بازبینی و تعمیر قرار می داد.

شهید حسین پور در یکی از شهرهای شمالی کشور متولد شده بود و خانواده اش نیز ساکن تهران بودند، ولی ایشان در کردستان ازدواج کرده بود و به همراه همسر و فرزندانش در شهرستان قروه ساکن بود. شهید حسین پور مهمان استان ما بود و همین امر باعث شده بود که نیروهای گردان تکاوران احترام ویژه ای برای ایشان قائل باشند.

شهید جواد کاکه جانی تیربارچی گردان بود. جواد تنها فرزند ذکور خانواده اش بود و به همین خاطر مدام به او می گفتم: آقا جواد! چشم امید خانواده ات به تو می باشد، اگر امکان دارد کمتر خودت را به خطر بیانداز و در عملیات ها شرکت کن، ولی جواد گوشش به این حرف ها بده کار نبود.

گردان تکاوران را به چند تیم تقسیم کرده بودیم که در هر نوبت یک تیم را به منطقه اعزام کنیم، ولی جواد علاوه بر اینکه به همراه تیم خودش به منطقه اعزام می شد، در سایر اعزام ها به همراه سایر تیم ها نیز به منطقه اعزام می شد.

شش ماه قبل از اینکه خبر اعزام نیروهای داوطلب به سوریه در لشکر 22 بیت المقدس منتشر شود، شهید کاکه جانی و شهید حسین پور به من مراجعه کردند تا نام آن ها را به عنوان نیروی داوطلب در لیست قرار دهم. من ابتدا با هر دو نفر مخالفت کردم و گفتم: «هر کس را بخواهیم به سوریه اعزام کنیم، شما دو نفر را اعزام نخواهیم کرد؛ جواد تنها فرزند ذکور خانواده اش است و کامران هم مهمان استان ماست. پس فکر رفتن به سوریه و دفاع از حرم عقیله بنی هاشم(س) را از ذهنتان خارج کنید».

در اولین اعزام نیروهای داوطلب به سوریه هیچ کدامشان را اعزام نکردیم. در طول 50 روزیکه نیروهای داوطلب لشکر 22 بیت المقدس در سوریه بودند، شهید کاکه جانی و شهید حسین پور نزدیک به 50 مرتبه به من مراجعه کردند تا در اعزام بعدی حتماً نام آن ها را در لیست پیشنهادی بگنجانم.

شهیدان کاکه جانی و حسین پور یک نسبت فامیلی نیز با هم داشتند و هر دو داماد یک خانواده بودند. و این دلیلی بود برای مخالفت من با اعزام همزمان این عزیز به سوریه. در نهایت شهید کاکه جانی توانست با اصرار فراوان موافقت من را کسب کند و به سوریه اعزام شود.

در نهایت شهید کاکه جانی همسر په به ماهش را رها کرد و به سوریه اعزام شد. در طول مدتی که شهید کاکه جانی در سوریه حضور داشت با هم در ارتباط بودیم. شهید کاکه جانی قبل از اعزام به سوریه، مدام از شهادت و توفیق شهادت صحبت می کرد، ولی بعد از بازگشت از سوریه دیگر آن جواد سابق نبود. شنیدن صحبت های جواد که مدام درباره شهادت حرف می زد، آزارم می داد.

شهید کاکه جانی تیربارچی گردان تکاوران بود، ولی به تمامی سلاح های گردان تکاوران تسلط کامل داشت. نیروهای اعزامی به سوریه اکثراً تک تیرانداز بودند، و جواد برای اینکه راحت تر بتواند به سوریه اعزام شود، دوره ویژه تک تیراندازی و کار با قناصه را نیز طی کرد. جواد برای اینکه بتواند همیشه در عملیات ها حضور داشته باشد و علاوه بر نیروهای اعزامی به همراه تیم به منطقه اعزام شود، کار با اکثر سلاح ها را یاد گرفته بود و در اکثر عملیات ها به عنوان نیروی علاوه بر سازمان به همراه تیم به منطقه اعزام می شد.

شهیدان کاکه جانی و حسین پور دوره تکاوری را با موفقیت پشت سر نهاده بودند و آموزش چتربازی را نیز که در اردیبهشت ماه سال 95 برگزار شده بود، با موفقیت طی کرده بودند و جزء زبده ترین نیروهای گردان محسوب می شدند.

زمانی که با اعزام شهید حسین پور به سوریه مخالفت کردم، ایشان با مراجعه به فرمانده لشکر از ایشان خواسته بودند که نامشان در لیست بعدی گنجانده شود، ولی قسمت شهید حسین پور این بود که در کردستان شربت شهادت را سر بکشد.

به نسبت امنیت پایداری که بر منطقه حاکم بود و گروهک های ضد انقلاب جرأت جسارت و خودنمایی نداشتند، شهادت نیز در منطقه کم رنگ شده بود و این مسئاله به دغدغه ای برای نیروهای گردان تکاوران تبدیل شده بود. بارها این دو شهید گرانقدر به من مراجعه کرده بودند، که مبادا عملیاتی به من پیشنهاد شود و من از قبول آن سر باز بزنم. شهید کاکه جانی می گفت: شما به فرمانده سپاه استان پیشنهاد دهید که نیروهای گردان تکاوران آمادگی دارند که به صورت داوطلبانه به هر منطقه ای اعزام شوند و با نیروهای ضد انقلاب مقابله کنند.

سال 1393 به منطقه کلار زرده و کفارستان در آن طرف شهرستان اشنویه اعزام شدیم. این مناطق به دلیل سرمای استخوان سوز و ارتفاعات صعب العبوری که دارد، به عنوان یکی از خطرناک ترین مناطق محسوب می شوند. در طول 4 ماهی که نیروهای گردان تکاوران در این مناطق مستقر بودند، شاهد جان فشانی و ایثار نیروهای گردان خصوصاً شهیدان کاکه جانی و حسین پور بودم.

شناسایی منطقه و هم چنین ساخت سنگر و جان پناه یکی از کارهای نیروهای گردان تکاوران در این منطقه بود که در آن سرمای شدید به سختی انجام می شد، ولی زمانی که مأموریت ما به اتمام رسید، شهید کاکه جانی می گفت: کاش این امکان وجود داشت که این مأموریت را تمدید می کردیم و مدت زمان بیشتری در این مکان می ماندیم.

شهید کامران حسین پور یکی از حرفه ای ترین راننده های گردان تکاوران بود و به همین دلیل مدتی به عنوان راننده فرمانده لشکر مشغول به خدمت شد، ولی بعد از گذشت شش ماه و به اصرار خودش دوباره به گردان تکاوران منتقل شد. وقتی دلیل اصرارش برای ملحق شدن به نیروهای گردان تکاوران را پرسیدم گفت: من چیزی را در گردان تکاوران یافته ام که نمونه اش را در سایر معاونت ها ندیده ام.

شهید کاکه جانی با اینکه ساکن سنندج بود، ولی به صورت شیفتی خدمت می کرد. با اینکه می توانست به صورت اداری خدمت کند و بعد از ساعت اداری نزد خانوده اش باشد، ولی دوست داشت شب ها نیز در گردان بماند، زمانی هم که به مرخصی می رفت، به من می گفت: اگر اتفاقی افتاد حتماً با من تماس بگیرید، خودم را سریع به گردان می رسانم. ایشان دو سال بعد از ازدواجش و با اصرار ما کارش را به صورت اداری تغییر داد. البته خیلی وقت ها نیز قبل از ساعت 5 بعد از ظهر از گردان خارج نمی شد.

من به عنوان کسی که با نیروهای گردان تکاوران ارتباط دارم، به جرأت می گویم: نیروهای گردان تکاوران لشکر 22 بیت المقدس جزء پاکترین و مخلص ترین نیروهای سازمان رزم سپاه محسوب می شوند. این نیروهای بعد از شهادت این شهیدان گرانقدر، با قدرت و سلحشوری بیشتری به طرف دشمن هجوم می برند و موفق می شوند که نیروهای دشمن را به هلاکت برسانند. خون پاک این شهیدان گرانقدر، حیات تازه ای را به نیروهای گردان تکاوران بخشیده است و امروز نیروهای گردان تکاوران با هوشیاری بیشتری در کمین نیروهای ضد انقلاب هستند.

منبع: پیشمرگ روح الله

برچسب ها :

نظرات کاربران :

دیدگاه های ارسالی شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

نام	*
کد امنیتی