رسانه خبری شهرستان قروه

یادداشت

از هفت سنگ و مارپله تا تبلت و بازی های رایانه ای / تغییر رنگ اوقات فراغت در عصر تکنولوژی

در روزگاری که پیشرفت و تکنولوژی تمامی برنامه های انسانی را تغییر می دهد کودکان و نوجوانان نیز از فرآیند تحولات درامان نیستند.

به گزارش خبرنگار سراب خبر ، در سال هایی نه چندان دور با پایان یافتن امتحانات خرداد ماه و قبولی دانش آموزان در مدارس کوچه ها مملو از شور و نشاطی وصف ناشدنی می شد که با صدای خنده های کودکان و نوجوانان گره خورده بود، از گرگم به هوا و هفت سنگ و فوتبال تا دزد و پلیس و لاستیک بازی و ماشین ماشین.

سال های نه چندان دوری که برای با هم بودن دلیلی جز لبخندهایی کودکانه و برای آشتی کردن ها بهانه ای جز دوست داشتن های همیشگی نبود.

در آن دوران کودکان از ساعات ابتدایی صبح با صدای مرغ و خروس های کوچه از خواب بیدار می شدند و تنها دلخوشی آنان دوستانی بودند که در کوچه انتظار دیدنشان را می کشیدند

در دورانی که هنوز پیشرفت و تکنولوژی دوستی های بی آلایش کودکان را تسخیر نکرده بود کمتر کسی به این فکر می کرد که شاید یک روز بازی کودکانه در کوچه ها به یک رویا تبدیل شود و کمتر کسی حدس می زد که روزی بساط منج و مارپله از مغازه ها برداشته شود.

اما امروز نه تنها بازی های بچه گانه که دوستی های بچه گانه نیز رنگ دیگری گرفته اند و حتی کودکان مدرسه نرفته نیز داشته های خود را به رخ همسالانشان می کشانند.

این روزها دیگر از گذراندن اوقات فراغت در کوچه ها خبری نیست و کودکانی که تک فرزند خانواده لقب گرفته اند در چهارچوب اتاق خود فرورفته در قاب یک تبلت و یا پنهان شده در لابه لای بازی های رایانه ای به دنبال بتمن ها و مرد عنکبوتی ها می گردند.

در این دوران دیگر کوچه ها هم پیر شده اند و کسی از کودکان به دنبال سنگ برای ساختن دروازه فوتبال نمی گردد.

دیگر کمتر کودکی از انس با یک کوچه و از خاطرات بازی در آن سخن می گوید و کمتر لحظه ای پیش می آید که مادری برای صدا کردن کودکان خود به کوچه ها سر بزند.

در روزهایی که عصر، عصر ارتباطات است دیگر کودکان برای کنار هم بودن درب خانه ها را نمی کوبند و ساعتها منتظر نمی مانند تا دوست همسالشان به کوچه بیاید بلکه با روشن کردن وای فای و باز کردن تلگرام و فرستادن چند اسپیکر حال یکدیگر را می پرسند.

در دورانی که هم اکنون به سر می بریم کودکان نه تنها همدیگر را برای بازی های بچه گانه ندارند بلکه پدر و مادر ها نیز دیگر کنار انان نیستند، این روزها پدر از ساعات ابتدایی صبح از خانه خارج می شود و مادر نیز اگر در خانه باشد درگیر فرستادن پی ام های جدید به گروه ها و کانال های شخصی خود است.

می توان گفت در این دوران نه تنها گذراندن اوقات فراغت کودکان که زندگی کردن انان نیز رنگ دیگری گرفته است و شاید دیگر هیچوقت دوران به یادماندنی کودکی در کوچه ها بازنگردد و تنها کلماتی که می توان از ان روزها بر زبان آورد شاید این چند بیت شعر باشد...

تنها و دلتنگم ، کجا رفتی؟
ای روزگار کودکی ،برگرد !
بنگر به رویم برف  پیری را 
آه ای بهار کودکی برگرد

آن روزها دفترچه های من 
سرشار از گلهای رنگی بود
لبخند،یعنی هدیه ای زیبا
آیینه سرشار از قشنگی بود

هر صبح مادر مثل یک خورشید 
از آسمان خانه سر می زد
خوشحالی ام بانگ بلندی بود
شب،تا پدر آهسته در می زد

ای روزگار کودکی،دیری ست 
از دور با تصویر تو شادم
هر چند دیگر برنمی گردی
هرگز نخواهی رفت از یادم !

استاد سهیل محمودی

برچسب ها :

نظرات کاربران :

دیدگاه های ارسالی شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

نام	*
کد امنیتی