رسانه خبری شهرستان قروه

مقاله؛ به بهانه آغاز هفته وحدت

محمد رسول الله (ص) مظهر رحمت مطلق الهی

ای مؤمنان به پاس ارج داشتن رنج های بی شمار وجود نازنین پیامبر اکرم، که موجب نجات همه ما از گمراهی و تیرگی ها گردید بر او سلام کنید و روح مقدسش را با ذکر صلوات و تحیات از مقامی که دارد بالاتر برید.

به گزارش خبرنگار سراب خبر، در بهار ماه ها، ربیع الاول بود  که وعده به راستین حق محقق شد و بشارت انبیای پیشین که جهان را به ظهور پیامبر رحمت ، برترین انسان ها و آنکه مقام و جایگاهش را مانند و مثالی نیست و کسی است که خداوند تمام هستی را برای وجود نازنین ایشان خلق کرد وپس از پایان دوران تاریک و جاهلیت و غلبه یأس و نومیدی، توجه به این نکته ضروری است که با تمام این شرایط سخت و رقت بار، بارقه امیدی در اعماق جان بندگان صالح خدا درخشش داشت و آن امید به آمدن نبی خاتم بود.

از امام علی(ع) ذیل آیه 81 سوره آل عمران روایت شده است که :
«ان الله اخذ المیثاق علی الانبیاء قبل نبینا یخبروا اممهم بمبعثه و نعته و یبشروهم به و یأمرهم بتصدیقه»
 خداوند از پیامبران بیش از پیامبر خود عهد گرفته است که به پیروان خود بشارت آمدنش را بدهند و صفات و مشخصاتش را بیان کنند و آنان را به تصدیقش امر نمایند. اینگونه بود که محمد (ص) قدوم پر خیر و برکتشان را به اذن ذات اقدس الهی به عالم هستی گذارد و بار سنگین نبوت وپیغمبری و هدایت مردم و ترویج کاملترین دین یعنی اسلام را در بزگترین عید بشریت ، عید مبعث، بر عهده گرفت. و پروردگار ایشان را خاتم پیامبران قرار داد تا ریشه جاهلیت مردم زمانه را برکند و با هدایت خود عقل و اندیشه بشریت را رشد و پرورش دهد و در این راه متحمل بسیار اذیت ها و سختی ها و شکنجه ها شد و آنقدر نسبت به امت خود نگران بود و تلاش میکرد و سختی ها می کشید که خداوند باریتعالی او را دلداری می داد.

 اما الفاظ و سخنان در بیان شخصیت این وجود نازنین قاصر و ناقص است چرا که انسان های ناقصی چون ما در بیان یک شخصیت کامل نمی تواند برآید، هرگز در اين واژه‏ها نمى‏گنجد و فراتر از آن است. انسان‏كاملى كه تمام افلاك و موجودات را خدا به خاطر او آفريد واگر او نبود، هيچ چيز نبود. «لولاك لما خلقت الافلاك‏» والا انسانى كه تا قاب قوسين او ادنى بالا رفت و به جايى رسيد كه‏جبرئيل آن ملك مقرب و واسطه وحى الهى به آنجا هرگز نرسد و با صراحت‏ به او عرض كرد: اگر يك مو بالاتر روم به نور تجلى‏بسوزد پرم. ولى رسول الله رفت و به جايى رفت كه نه در خرد آيدو نه بر ورق نگاشته شود و نه حتى در وهم و خيال! اوست كسى كه‏ خدايش درباره‏اش فرمود: «و انك لعلى خلق عظيم‏». پس مابه جاى ‏اينكه سخنی و بحثی درباره شخصیت ایشان نماییم، قادر نخواهیم بود منتها وجود ایشان را با عقل قاصر و ناقص خود بفهمیم چرا كه جز آفريده‏اش و برادرش كسى او را نخواهد شناخت‏«يا على ما عرف الله الا انا و انت و ما عرفنى الا الله وانت و ما عرفك الا الله و انا».

از جمله مسائل مهمی که در روایات بیان شده مسئله برتری جایگاه پیامبر اکرم (ص) بر همه فرشتگان مقرب درگاه ذات اقدس الهی و برهمه مخلوقات از اولین تا آخرین ایشان است. امام خميني(ره) درباره پرسش اميرالمؤمنين(ع) از رسول اكرم(ص) به اينكه آن حضرت افضل است يا جبرئيل؟ مي گويد: اين بيان براي كشف حقايق نسبت به بقيه خلايق است والّا اميرالمؤمنين(ع) و رسول اكرم(ص) در نشئه عقلي حقايق را از رسول الله دريافته است؛ زيرا هر دو نور واحد هستند. امام خميني براي رسول خدا(ص) مقام احديت جمع حقايق غيبيه و شهادتيه را قائل مي‌شود و نسبت رسول خدا(ص) با مردم را همانند نسبت اسم اعظم الله به ساير اسماء و صفات الهي مي‌داند همان گونه كه اسم اعظم جامع همه اسماء و صفات و محيط بر همه است، پيامبر اکرم (ص)، نيز از چنين جامعيتي برخوردار است. به عقيده امام خميني برتري پيامبر(ص) به فرشتگان و انسانها برتري اعتباري، قرار دادي و تشريفاتي نيست، مثل فضيلت سلطان بر رعيت، بلكه يك نوع فضيلت حقيقي و از كمالات وجودي است كه ناشي از احاطه كامل و تسلط قيومي آن حضرت است، كه اين احاطه و تسلط، پرتو و سايه‌اي از احاطه اسم اعظم «الله» بر ساير اسماء و صفات الهي است. همانگونه كه اسم اعظم «الله» محيط شرافتش بر ديگر اسماء، شرافت تشريفاتي و اعتباري نيست، همچنين پيامبرِ(ص) هر عصر و مخصوصاً پيامبر ما(ص) كه مربوب امام ائمه اسماء و صفات (اسم اعظم الله) است، رياست تامه بر همه امت‌هاي گذشته و آينده از آن اوست و بلكه همه نبوت‌ها از شئون نبوت اوست و نبوت او دائره بزرگي است كه بر همه دائره‌هاي كلي و جزئي و بزرگ و كوچك احاطه دارد. امام خمینی در مستفاد از حدیث دیگری بیان میدارد، که هم مرتبه و جایگاه پیامبر را بیان میکند و هم ائمه اطهار از این فضیلت برخوردار هستند همانگونه كه پيامبر خاتم(ص) نسبت به ساير انبياي الهي از فضيلت بيشتر برخوردار است حضرت علي(ع) و ائمه اطهار(ع) نيز به خاطر اينكه حقيقت نوري واحدي با پيامبر خاتم(ص) دارند از چنين فضيلتي برخوردار هستند. (کتاب مصباح الهدایه)   پس روا است كه لب فرو بنديم وسخن كمتر گوئیم بيائيم در اين سخن ربانى كه پيامبر را داراى منشى سترگ واخلاقى عظيم معرفى مى‏كند بيانديشيم و از زبان روايت نمى از اين‏اقيانوس پرفيض برگيريم، شايد خود و دیگر عزيزان به كار بندند و ازرسول الله الگوى زندگى بگيرند كه قرآن فرمود: «و لكم فى رسول‏الله اسوه حسنه».

شخصیت پیامبر اکرم (ص) : برای در ک قوه ادراکی بشر در شناخت شخصیت پیغمبر اکرم (ص) همین ما را بس است که به حدیث قدسی پرورگار بنگریم و بیندیشیم که فرمود : «ای پیامبر، اگر تو نبودی زمین و آسمان را خلق نمی کردم» و به اذن پروردگار اینگونه شد که این نور، مبدا آفرینش کائنات قرار گرفت و تا پس از آن قرن ها و قرن ها، نسل ها و نسل و امت ها و امتهای دیگر تا برسد به ایشان و دین خدا را کامل گرداند برای کمال انسانها. که اگر این نور نبود؛ نه تابش خورشید، نه گردش زمین و آسمان و نه آفرینش هر پدیده ای دیگر معنا پیدا نمی کرد و کمال آدمی در تشرف به دین اسلام و قبول و پذیرش آن پدیدار نمی شد. او یک عنایت و یک نهایت برای بشریت و تکمیل دین بود، پس خدا با آفرینش او بر کائنات مباهات کرد و از نعمت های بیشماری که به حق قابل شمارش نبودند، فقط او را نعمتی برتر دانست و به عرضه کردنش بر جهانیان منّت نهاده و فرمود:«لقد من الله علی المؤمنین اذ بعث فیهم رسولاً من انفسهم…؛خدا بر اهل ایمان منت گذاشت که رسولی از خودشان در میان آنان برانگیخت…»(سوره آل عمران،آیه 164) و تنها پروردگار علیم و آگاه میدانست که چه آفریده و این چه نعمتی است که بخاطر او بر همگان منت می گذارد و چگونه جهان شرک را نابود و خواب راحت از سران کفر را بر میگیرد و چهان را به صلح و دوستی دعوت می کند. محمد (ص) محبوب انسان بر روی زمین و مسجود ملائکه در آسمان ها و پاک و مطهر از هر گونه پلیدی است؛ چرا که اراده خدا بر این قرار گرفته بود تا چنین باشند محمد (ص) و اهل بیت ایشان، که در سوره احزاب آیه 33 می فرماید« انّما یرید الله لیذهب عنکم الرّجس اهل البیت و یطهرّکم تطهیرا؛ خدا چنین می خواهد که رجس هر آلایش را از شما خانواده نبوت ببرد و شما را از هر عیب پاک و منزه گرداند» و این پاکی و طهارت و مهربانی چنان با وجود مبارک ایشان عجین شده بود که هر که در ایشان می نگریست مجذوب ایشان میگشت و هر که دوستدار ایشان می بود بیشتر عاشق و شیدا می گشت و هر که دشمن ایشان می بود با برخورد و رفتار پیامبر ایمان آورده و تسلیم حق میشد. چرا که بدی را جز به نیکی پاسخ نمی داد چرا که منشا خوبی و خیرات و مهربانی و تواضع بود و عالم هستی بواسطه ایشان کسب فیض می کرد و باز خداوند چه زیبا می فرماید : «و ما ارسلناک الا رحمه للعالمین؛ نفرستادیم تو را مگر اینکه رحمتی برای جهانیان باشی» و به یقین می توان از این آیه قرآن چنین فهمید که به خاطر وجود ایشان بود که با همه ظلم و ستم ها و گناهانی که مردم زمانه مرتکب می شدند اما خداوند غذابی برایشان نفرستاد که در سوره انفال می فرماید : «و ما کان الله لیعذبهم و انت فیهم ... و خدا تا تو در میان آنها هستی آنان را عذاب نمی کند.»

و ذات اقدس الهی اینگونه محمد (ص) را به ما معرفی می کند تا به بفهماند که ایشان در نزد خدا دارای چه مقام و ارزش والایی هستند همانگونه که در قرآن گاه بطور صریح و گاه ضمنی به مقامات ایشان اشاره فرموده :
1-مقام خاتمیت : چرا که پیامبر واجد همه مزایای مشترک و فرد فرد انبیای پیش  از خود بود و برخی خصائص ویژه ای را شامل بودند که انبیای دیگر فاقد آن بودند و رسول خدا از تمامی جهات انسان وارسته و کاملی بود و اگر کسی دیگری کاملتر از ایشان می بود حتما او به مقام خاتمیت می رسید که نبود.
3-مقام عبودیت مطلقه : قرآن کریم وقتی تعبیر «عبد» را نسبت به سایر انبیا به کار می برد همراه با ذکر نام آنها به کار میبرد اما وقتی نام پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ را می برد به «عبده» تعبیر می کند که ناظر به مقام وحدت است و این کلمه از «عبدالله» نیز بالاتر است،  زیرا این بندگی (عبودیت)، حاکی از هویت مطلقه است.
3-مقام بالاترین رتبه وجودی : خداوند به حضرت ابراهیم نفرموده بگو من اولین مسلمانم. «نوح» که شیخ الانبیاء و نیز «آدم» که ابوالبشر است هیچ کدام این جمله را نفرمودند؛ تنها کسی که قرآن از او به عنوان اول المسلمین یاد می کند، رسول اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ است. معلوم می شود این اولیت، زمانی و تاریخی نیست از این که خدای سبحان تنها به پیغمبر اسلام فرموده بگو مأمورم که اول المسلمین باشم، برای آن است که وی اول صادر، یا اول ظاهر است. یعنی در رتبه وجودی او، هیچ کس قرار ندارد، چنان که آن حضرت، در قیامت، اول کسی است که محشور می شود.

4-مقام اسوه حسنه : خداوند در قرآن رسول اکرم را الگویی برای جهانیان معرفی می کند که تنها پیروی افراد متوسط جامعه از او بخاطر مسائل و احکام فقهی و اخلاقی نیست بلکه برای طی کردن مسیر بندگی و عبودت قدم گذاشتن در مسیر ولایت و اجملا در تمامی شئون زندگی باید به ایشان تاسی جست چرا که ایشان همه این مسیر ها را طی کرده است و بهترین راهنما و معلم برای بشریت است.

5-مقام خلق عظیم : ذات اقدس الهی پیامبر خود را به خاطر داشتن عظمت اخلاقی می ستاید. با کمی تفکر میتوان درک کرد خداوند بارها فرموده که سراسر دنیا ناچیز و قلیل است یا می فرماید تمام دسیسه های شیطان ضعیف است اما وقتی خداوند عظمت اخلاقی پیامبر را اینگونه می ستاید باید به عظمت آن پی برد : ای پیامبر! تو واجد همه ملکات نفسانی در حد أعلی هستی.

 6- مقام رافت و رحمت : خداوند برای خود رحمتی عامه و رحمتی خاصه قائل است. رحمت عامه خدا شامل همه موجودات می شود و پرهیزگاران و متقیان از رحمت ویژه خداوند برخوردارند و خداوند درخصوص یامبر اکرم می فرماید : تو مظهر رحمت مطلق من هستی و تو نبسبت به مومنان رحمت خاصی داری.

 7- مقام رسالت : ذات اقدس الهی نعمت های مادی را منت نمی نهد اما در نعمت رسالت پیامبر بر بندگان منت می گذارد و خداوند نعمت رسالت را وزین ترین نعمتهای الهی نام برده است.

 8- مقام (اسم اعظم) : انسانهای با تقوا هرکدام به تناسب عملشان در پیشگاه خدا داری مقام قرب نزد خدا هستند و اگر دیگران دارای درجات متوسطی هستند ، رسول اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ دارای عالی ترین درجه جهان امکان و مظهر اسم اعظم، بلکه خود اسم اعظم است که این مقام، اعظم مقام هاست.

 9- مقام علم لدنی : هیچ کس به پیامبر اکرم علم نیاموخت فقط خدا او را عالم و آگاه کرد و آنچه خدا به رسولش داد، نه از راه چشم و گوش مادی، که از راه جان و دل بود یعنی آنچه پیامبر می داند اول جانش می بیند بعد چشم و گوشش. علم لدن علم حصولی و لفظی نیست که دارای موضوع و محمول باشد بلکه حقایق و معارف از مقام لدن ، یعنی از الله گرفته شده که لدنی نام می گیرد از اینرو خداوند می فرماید : اِنَّکَ لَتُلْقی مِنْ لَدُنْ حَکیمٍ عَلیمٍ.
 10- مقام عصمت : در مقام عصمت علمی، همه انبیا در یادگیری وحی و حفظ وحی و تعلیم آن معصوم اند چرا که باید سخنان خدا را به امت خود  برسانند و در این راه کوچکترین خطا و اشتباهی قابل قبول نیست و در مقام عصمت عملی، برای کسی حاصل می شود که به مرز اخلاص رسیده باشد چرا که در حرم امن او شهوت و غضب باطل راه ندارد چون وی، هر دو را مهار کرده است و وقتی انسان به مقام امن اخلاص راه یافت و جزو صالحان شد، تحت ولایت الله است و شیطان اقرار کرده که به آن مقام راه ندارد: «اِلاّ عِبادِکَ مِنهُمُ الْمُخْلَصین»

اینک با اجازه حضرتش سخن را به پایان می بریم و با تمام وجود،عشق و علاقه قلبی خود را به او اظهار می کنیم و صلوات و درودی بی پایان را به پیشگاه مقدسش تقدیم میکنیم .که خدا نیز به او سلام می کند و هم ملائکه. سلامی بی حد و حصار. سلامی از زمان خلقتش تا بعثت اولین و آخرینش که او محمد است و ستوده، محمود است و احمد است وستایش شونده. پس شما ای مؤمنان به پاس ارج داشتن رنج های بی شمار وجود نازنین پیامبر اکرم، که موجب نجات همه ما از گمراهی و تیرگی ها گردید بر او سلام کنید و روح مقدسش را با ذکر صلوات و تحیات از مقامی که دارد بالاتر برید. که او شایسته بیشتر از این است و آنچه که ما انجام می دهیم نیز به فرمان خداست.

ان الله و ملائکة یصلّون علی النّبی یا ایها الذین آمنوا صلوا علیه و سلموا تسلیما؛ خدا و فرشتگان او به روان پاک پیامبر(ص)صلوات و درود می فرستد، شما هم ای اهل ایمان بر او صلوات و درود فرستید و به تعظیم به روان او سلام گویید و تسلیم او باشید».(سوره احزاب، آیه 56)

پژوهشگر : عباس جلیلی
کارشناس ارشد حقوق اسللامی
 

برچسب ها :

نظرات کاربران :

دیدگاه های ارسالی شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

نام	*
کد امنیتی